Spotkanie z dr Ellen Pearlman – badaczką i artystką, działającą w obszarze sztuki nowych mediów.
Ellen Pearlman jest laureatką prestiżowej nagrody Fulbright Scholar Award i w ramach programu prowadzi badania z zakresu sztucznej inteligencji i widzenia komputerowego na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego.
Artystka zaprezentuje roboczą wersję interaktywnej instalacji multimedialnej, przygotowywanej razem z polskimi i ukraińskimi artystami i konstruktorami. Projekt zatytułowany Language Is Leaving Me – An AI Opera Of the Skin zgłębia związki pomiędzy sztuczną inteligencją, pamięcią, władzą, traumą i wojną. Jak stwierdza jego autorka:
Era informacji dała początek erze sztucznej inteligencji. Coraz więcej wspomnień ludzkości powierzamy AI, a ona porządkuje je, korzystając z pozornie obiektywnych narzędzi. Podczas tego procesu nasze subiektywne emocje zostają usunięte i otrzymujemy uśredniony obraz, pełen najpopularniejszych przekonań i opinii.
Instalacja złożona jest z filmu, materiałów dźwiękowych oraz przenośnego elektromiografu – urządzenia, umożliwiającego konkretnej osobie wpływanie na odtwarzaną ścieżkę dźwiękową za pomocą sygnałów pochodzących z mięśni.
Uwaga! Instalacja zawiera drastyczne obrazy związane z wojną i Holocaustem. Zapraszamy osoby powyżej 18. roku życia, odporne emocjonalnie.
Dr Ellen Pearlman – artystka nowych mediów, kuratorka, krytyczka i pedagożka, która uzyskała stopień doktora w School of Creative Media na Hong Kong City University. Stypendystka Fulbrighta, pracująca na Uniwersytecie Warszawskim, a wcześniej – na MIT. Laureatka Vertigo STARTS i artystka Zero1 American Arts Incubator. Założyła i kierowała ThinkWorks Arts (rezydencją artystyczną i technologiczną), a także Art-A-Hack (warsztat szybkiego prototypowania).
Autorka licznych publikacji w IEEE, ACM, ICCC i redaktorka współpracująca w Performance Arts Journal (PAJ) MIT Press. Stworzyła Noor – A Brainwave Opera – pierwszą na świecie immersyjną, interaktywną operę w Teatrze 360 stopni w Hongkongu oraz AIBO – An Emotionally Intelligent Artificial Intelligence Brainwave Opera w Tallinie w Estonii. Jej najnowszy projekt – Language Is Leaving Me – An AI Opera Of the Skin, bada związki kina AI i epigenetycznych lub odziedziczonych traumatycznych wspomnień kultur diaspory.
Spotkanie z Elvinem Flamingo – twórcą realizującym projekty intermedialne z pogranicza sztuki, biologii i technologii, który na wystawie festiwalowej prezentuje pracę pt. Plant Animals. Symbiosity of Creation. Instalacja gdańskiego artysty odkrywa przed nami świat unikalnych roślin-zwierząt Symsagittifera roscoffensis. Są one przykładem symbiozy pewnych bezkręgowców (Xenacoelomorpha) z żyjącymi na ich ciele mikroalgami (Tetraselmis convolutae).
Dzięki fotosyntezie prowadzonej przez algi, bezkręgowce uzyskują niezbędne składniki i nie muszą odżywiać się w charakterystyczny dla zwierząt sposób. Organizmy żyją w koloniach, w morzach, preferują piaszczyste, ubogie w materię organiczną podłoże.
Starając się naśladować środowisko naturalne, Elvin Flamingo stworzył dwa inkubatory o wyglądzie inspirowanym teorią "nie-miejsc" Marca Augé oraz filmami Larsa von Triera Dogville i Manderlay. Są one w stanie pomieścić 27 odrębnych kolonii organizmów i zapewniają im optymalne warunki do życia.
Artysta rozpatruje zjawisko symbiozy z różnych perspektyw. W przyrodzie polega ono na bliskim współistnieniu dwóch organizmów, z którego przynajmniej jeden czerpie korzyści. Psycholodzy definiują symbiotyczność jako relację opartą na uzależnieniu. W podobny sposób można interpretować również aktywność artystyczną. Dodatkowo, zachowanie Symsagittifera roscoffensis przypomina dynamikę „ludzkich” ruchów społecznych, co jest klamrą spinającą cały projekt.
Elvin Flamingo – artysta i profesor nadzwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W latach 2016–2019 był prodziekanem ds. intermediów na Wydziale Rzeźby i Intermediów tej uczelni. Jego projekty łączą sztukę, biologię i technologię. Określa je jako sztukę biomediów.
Jednym z najważniejszych projektów Flamingo jest Symbiotyczność tworzenia. Prace nad nim rozpoczął w 2012 r. i (zgodnie z założeniem) ma kontynuować do 2034 r. Punktem wyjścia tego dzieła jest hodowla mrówek farmerek, które uprawiają grzyby. Od 2021 r. praca ta znajduje się w stałej kolekcji Centrum Nauki Kopernik.
